مرکز توانبخشی روزانه معلولین آسیب نخاعی کوشا
این مرکز به یاری خدا و سالها تلاش پی گیر هیئت مدیره موسسه ، حمایت خیرین و مسئولین نیک اندیش در بهمن ماه سال 1390 تحت مدیریت موسسه افتتاح و به دلیل نبود بودجه لازم در سازمان بهزیستی بدون یارانه دولتی فعالیت خود را آغاز نمود. در تیر ماه 1394 یارانه سازمان بهزیستی برقرار و مجوز مرکز صادر گردید.
در مرکز کوشا بیماران با سطوح مختلف آسیب نخاعی پذیرش شده و فرآیندهای توانبخشی جهت رسیدن به اهداف ذیل انجام می پذیرد:
1-بازتوانی جهت به دست آوردن حداکثر عملکرد فرد آسیب دیده و بهبود تا حد امکان
2-آموزش جهت دستیابی به استقلال فردی و انجام کارهای روزمره
در حال حاضر 50 مددجو از خدمات مرکز استفاده می نمایند
مدیر مرکز: سرکار خانم شیما چاهکی کارشناس ارشد روانشناسی بالینی
مسئول فنی افتخاری مرکز از بدو تاسیس تا پایان سال 1397: سرکار خانم صادقی کارشناس کاردرمانی
مسئول فنی مرکز از سال 1398 تا بهمن ماه سال 1400: جناب آقای سپهر منصوری کارشناس کاردرمانی
مسئول فنی مرکز از بهمن ماه سال 1400: سرکار خانم زهرا جانباز کارشناسی فیزیوتراپی
"منظور از کلمه افتخاری بدین معناست که در مقابل سمتی که متقبل گردیده و به شایستگی انجام وظیفه می نمایند وجهی دریافت نمی کنند"
خدماتی که در این مرکز ارائه می شود به شرح ذیل می باشد:
1- خدمات کاردرمانی و فیزیوتراپی
واحد کاردرمانی و فیزوتراپی مرکز توسط دستگاههای توانبخشی بسیار عالی تجهیز گردیده و با وجود کارشناسان مجرب تا کنون موفق به بازتوانی مددجویان گردیده است.
مددجویان با کمترین میزان توانایی وارد مرکز می شوند و پس از یک دوره 6 ماهه تغییرات محسوسی از نظر عملکرد و استقلال در انجام امور شخصی نسبت به اولین روز ورودشان می یابند.
2- کلاسهای آموزشی
علاوه بر خدمات توانبخشی در مرکز کلاسهای آموزشی متعددی نیز برگزار می گردد که خوشبختانه منجر به اشتغالزایی برای تعدادی از مددجویان گردیده است.
3- برگزاری اردوهای تفریحی
برگزاری اردوهای یک روزه درون شهری به صورت فصلی برای مددجویان مرکز و خانواد ه های ایشان به همراه برگزاری مراسم تفریحی وشاد در این اردوها که هدف از برگزاری این اردوها تقویت روحیه و سلامت جسمانی مددجویان می باشد .
4- برگزاری کارگاههای آموزشی
برگزاری کارگاه های آموزشی درخصوص بهداشت و سلامت شخصی، ارتقاء آگاهی فرد معلول با شرایط معلولیت و اندام های درگیر معلولیت برای پیشگیری از مشکلات ثانویه، کاهش مشکلات روحی – روانی، جلوگیری از تزلزل و فروپاشی خانواده معلولان و آموزش حرفه ای که زندگی متعارف را برای آنان میسر سازد، ضروری میباشد.